કાવ્યતૃષા

જળ  ઉપર અક્ષર બતાવે તો ખરો
આગમાં કે શ્વવાસમાં એ હોય પણ
તુ પવનનુ ઘર બતાવે તો ખરો

જિદગીનો અથઁ એથી તો કશો ના નીકળે
ઉષણ જળમાથી બરફ કરવા યુવાની વાપરો
ને બરફ જેવો બુઢાપો ટીપે ટીપે પીગળે

સાથ રહીશુ મંત્ર ભણવાના નથી
ઉજવે છે એ મધુરજની છતા
પંખીઓ ક્યારે પરણવાના નથી

એક બાળક આમ જોવુ ઈષ્ટ છે
સ્કુલના ઝાંપે કહે મા “આવજે”
દ્શ્ય સાદુ  તે છતાં સ્વાદિષ્ટ છે.

પંખીને શંકાનો કીડો ના કદી રંજાડતો
દેવચકલી નાહીને ઉભી રહે કિનારીએ
સૂયઁ આવી રોજ એના અંગ લૂછી નાખતો

પ્રેમ કરશો તો તમોને મોક્ષ મળશે
પાટિયાં દુકાન પર ચીતરાયેલાં
લાગણીની પણ અહીં ઝેરોકસ મલશે.

મુકેશ જોષી