રેતીમાં ઘર બનાવતાં બાળકોના તૂટેલા ઘરોને પાછા બનાવી આપતો તું

વડીલોના જીવનનો વર્ષોનો ભાર હળવો કરી આપતો તું

હિમોગ્લોબીન અને હિંમત બંને તારા શરીરમાં

તું આત્મવિશ્વાસ નું સરનામું

મને સાહસનાં પાઠ મોંઢે કરાવનાર તું

એટલે જ મેં તને પુરા વિશ્વાસથી મારા લગ્નની કંકોતરી આપી

તું તો રેતીના ઘરની જેમ તૂટી પડયો

અચાનક હિમોગ્લોબીન અને હિંમત બંને હિમ થઇ ગયાં

તારો આત્મા મીણ જેવો થઇ ગયો , પીગળી ગયો

સાહસના શ્વાસ રુંધાઇ ગયાં

હું હજી વિમાસણમાં……. કે કાગળની એક કંકોતરીનો ભાર આટલો બધો?    

મુકેશ જોષી

ત્યારે 

તારી આંખો જોવામાં ને જોવામાં હું સામે લહેરાતા દરિયાને હાથ કરવાનું ય ભૂલી ગયેલો 

તે સ્મિત શું કરેલું કે આથમતા સૂરજ ને આવજો કહેવાનું જ રહી ગયેલું 

તે ખાલી દુપટ્ટો લહેરાવેલો ને સામે ખીલેલા ફૂલોની મેહેકને મળવાનું જ રહી ગયેલું 

પછી તારી  વાતોમાં , મારી રાહ જોતો ચંદ્ર ઉદાસ થઈને વાદળો પાછળ ચાલી ગયેલો 

પવને  મારા વાળ ઉડાડ્યા એની ખબર ન પડી, પણ 

તારી જુલ્ફો ઉડાડી તો મારા ચહેરા ઉપર લાભ ચોઘડિયું ઉઘડી આવેલું 

આજે

હું એકલો દરિયા કિનારે બેઠો છું 

અચાનક 

દરિયાએ મારી આંખો લુછી

સુરજે મને કોમલ કિરણોથી આવજો કહ્યું

ફૂલોએ પવનના પ્યાલામાં મહેકનો કટોરો ધર્યો

ચંદ્રએ  મને ચાંદની છાંટીને એક વાદળીની વાર્તા કહી 

કહે છે ત્યારથી મારા ચેહરા ઉપર શુભ ચોઘડિયું ઉઘડી આવ્યું છે 

મુકેશ જોષી