હળવે હળવે શીત લહેરમા ઝુમી રહી છે ડાળો,
સંગાથે સુખ શોધીએ રચીએ એક હુંફાળો માળો !

એકમેકને ગમતી સળીઓ શોધીએ આપણે સાથે;
મનગમતા માળાનું સપનુ જોયુ છે સંગાથે.
અણગમતુ જ્યાં હોય કશું ના માળો એક હુંફાળો,

સંગાથે સુખ શોધીએ રચીએ એક હુંફાળો માળો !

મનગમતી ક્ષણ ના ચણચણીએ ના કરશું ફરિયાદ;
મખમલ મખમલ પીંછા વચ્ચે રેશમી હો સંવાદ.
સપના કેરી રજાઇ ઓઢી માણીએ સ્પર્શ સુંવાળો,

સંગાથે સુખ શોધીએ રચીએ એક હુંફાળો માળો !

મઝિયારા માળામા રેલે સુખની રેલમછેલ;
એકમેકના સાથમાં શોભે વૃક્ષને વીંટી વેલ.
મનહર મદભર સુંદરતામા હોયે આપણો ફાળો

સંગાથે સુખ શોધીએ રચીએ એક હુંફાળો માળો

– તુષાર શુક્લ

ઉનાળો ફેલાતો જાય…
માતેલો તાપ ઠેઠ જીવ સુધી પહોંચ્યો તે દરિયા પણ સુક્કા દેખાઇ

હોઠમાંથી ખરી પડ્યું પાણીનું ભાન અને વસ્યું એક ઝાંઝવાનું ગામ,
નહીંને જો ઓચિંતો આવે વરસાદ તો તો પડી જાય રૂંવેરૂંવે ડામ,
પારધીના હાથમાંથી છૂટેલી હોય તેવી લૂથી તો પથ્થરો વીંધાય
ઉનાળો ફેલાતો જાય…

તરસો લીલોતરી પીવાની ઝાળઝાળ લાગી કે કોણ અહીં પાશે?
તૂટ્યા સંબંધ યાદ આવે કદીક એવી ખાલીખમ પરબો પણ ક્યાં છે?
બે’ક ટીંપા રડવું આવ્યું છે મને – એવી હું અફવા ફેલાવું પણ, હાય…
ઉનાળો ફેલાતો જાય…

– રમેશ પારેખ 

જળ  ઉપર અક્ષર બતાવે તો ખરો
આગમાં કે શ્વવાસમાં એ હોય પણ
તુ પવનનુ ઘર બતાવે તો ખરો

જિદગીનો અથઁ એથી તો કશો ના નીકળે
ઉષણ જળમાથી બરફ કરવા યુવાની વાપરો
ને બરફ જેવો બુઢાપો ટીપે ટીપે પીગળે

સાથ રહીશુ મંત્ર ભણવાના નથી
ઉજવે છે એ મધુરજની છતા
પંખીઓ ક્યારે પરણવાના નથી

એક બાળક આમ જોવુ ઈષ્ટ છે
સ્કુલના ઝાંપે કહે મા “આવજે”
દ્શ્ય સાદુ  તે છતાં સ્વાદિષ્ટ છે.

પંખીને શંકાનો કીડો ના કદી રંજાડતો
દેવચકલી નાહીને ઉભી રહે કિનારીએ
સૂયઁ આવી રોજ એના અંગ લૂછી નાખતો

પ્રેમ કરશો તો તમોને મોક્ષ મળશે
પાટિયાં દુકાન પર ચીતરાયેલાં
લાગણીની પણ અહીં ઝેરોકસ મલશે.

મુકેશ જોષી