આખીએ રાત તને કહેવાની વાત મેં
બોલ્યે રાખી તો થયાં ઝાકળનાં પાંચ સાત ટીપાં…

હોઠે જો હોત એ પંખીનું ગીત થઇ
છોડી હું દેત એને ફળિયાની ડાળના માળામાં
પગની જો થાત એ રણઝણતી ઝાંઝરી
મૂકી હું દેત એને સત્તરમા ઓરડે તાળામાં

અરે આંખોથી, ખોબાથી, ફૂલોથી, પાનોથી
કેમે સચવાય ના, ઝાકળનાં પાંચ-સાત ટીપાં…

પહેલું કિરણ જ્યાં સોયની અણી થઇ
સૂરજનું ખૂંપ્યું તો ફૂંટ્યાં કાળા ડિબાંગ પરપોટા
બીજું કિરણ જ્યાં ટીપાંને સ્પશ્યું ત્યાં
ટીંપાંમાં પડી ગયાં જળનાં ય કારમા તોટાં

મારા બોલ્યાનો નાદ, તને કહેવાની વાત ને
અંધારી રાત થયા દિવસ જેવા જ ખાલીપા…

- હર્ષદ ચંદારણા

અમે કાગળ લખ્યોતો પહેલ વહેલો છાનો છપનો કાગળ લખ્યોતો પહેલ વહેલો

કસ્તુરી શબ્દોને ચંદનમાં ઘોળયાતા ફાગણ જ્યાં મલક્યોતો પહેલો…. છાનો છપનો

સંબોધન જાણે કે દરિયાના મોજાઓ આવી આવી ને જાય તૂટી

સંબોધન છોડીને કાગળ લખ્યો ભલે કાગળમાં એક ચીજ ખુટી

નામજાપ કરવાની માળા લૈ બેઠાને પહેલો મણકો જ ના ફરેલો ..છાનો છપનો

પહેલા ફકરાની એ પહેલી લીટી તો અમે જાણી બુજીને લખી ખાલી

બીજામાં પગરણ જયાં માંડ્યા તો લજ્જાએ પાચે આંગળીઓને જાલી

કોરો કટ્ટાક મારો કગળ વહી જાય બેક લાગણીના ટીપા તરસેલો…છાનો છપનો

ત્રીજામા એમ થયુ લાવ લખી નાખીએ અહિયાં મજામાં સહુ ઠીક છે

તો અદરથી ચૂંટી ખણીને કોઇ બોલ્યુ કે સાચુ લખવામા શુ બીક છે

હોઠ ઊપર હકડેઠઠ ભીડ હતી શબ્દોની ચોકિયાત એક ત્યા ઉભેલો…છાનો છપનો

લખિતંગ લખવાની જગ્યાઅએ ઓચિંતુ આંખેથી ટપક્યુ રે બિંદુ

પળમા તો કાગળ પર માય નહી એમ જાણે છલકેલો લાગણીનો સિંધુ

મોગરનુ ફૂલ એક મૂકીને મહેકંતા શ્વાસ સાથ કાગળ બિડેલો. છાનો છપનો

-  મુકેશ જોષી

સંધ્યાના નભમાં છે લાલી શરાબી,
પણ ઇશ્ક છે, ફરેબી ને આલમ ખરાબી.

અમારા બધાં સુખ તમોને મુબારક,
મહેલોની મહેફિલ તમોને મુબારક;
તનહાઈયાંમાં યાદી તમારી,
અમારા બધા સુખ તમોને મુબારક.

પ્રેમ તણી કશ્તી મેં દિલમાં હિલોળી,
મૌનનાં ખડક થઈ તમે રે ડૂબાડી;
સાગરના મોતી તમોને મુબારક,
કરું હાથ ઊંચા ના બંદગી સમજશો,

બતાવી રહ્યાં ત્યાં વફાની તબાહી;
ખુદાની ખુદાઈ તમોને મુબારક,

કમલ તણી યાદોનાં ભ્રમર કદી બનશો,
પંકમાં ખીલ્યાં’તાં ને પંકમાં બીડાયાં;
બહારોની બરકત તમોને મુબારક,

 – કમલેશ સોનાવાલા

ઉંબરે ઊભી સાંભળું રે બોલ વ્હાલમના;
ઘરમાં સૂતી સાંભળું રે બોલ વ્હાલમના.

ગામને પાદર ઘૂઘરા વાગે,
ઊંઘમાંથી મારાં સપનાં જાગે,
સપનાં રે લોલ વ્હાલમનાં.
ઉંબરે ઊભી સાંભળું રે બોલ વ્હાલમના.

કાલ તો હવે વડલાડાળે ઝૂલશું લોલ,
કાલ તો હવે મોરલા સાથે કૂદશું લોલ,
ઝૂલતાં ઝોકો લાગશે મને,
કૂદતાં કાંટો વાગશે મને,
વાગશે રે બોલ વ્હાલમના.
ઉંબરે ઊભી સાંભળું રે બોલ વ્હાલમના.

આજની જુદાઇ ગોફણ ઘાલી વીંઝશું લોલ,
વાડને વેલે વાલોળપાપડી વીણશું લોલ.
વીંઝતાં પવન અડશે મને,
વીણતાં ગવન નડશે મને,
નડશે રે બોલ વ્હાલમના.
ઉંબરે ઊભી સાંભળું રે બોલ વ્હાલમના;
ઘરમાં સૂતી સાંભળું રે બોલ વ્હાલમના.

– મણિલાલ દેસાઇ

શ્યામ

રે’શું અમેય ગુમાનમાં
હરિ સંગ નહિ બોલીયે…

ખોલીશું બારણાને લેશું ઓવારણાં,
આવકારા દેશું શાનમાં
હરિ સંગ નહિ બોલીયે…

આસનિયા ઢાળશું ને ચરણો પખાળશું,
આંખ્યું ઉલાળશું તોફાનમાં
હરિ સંગ નહિ બોલીયે…

લાપસિયું ચોળશું ને ચરણો પખાળશું
મુખવાસા દે’શું પાનમાં
હરિ સંગ નહિ બોલીયે…

મીંરા કે અંતમાં, આ ભરવસંતમાં
જીવતર દે;શું દાનમાં
હરિ સંગ નહિ બોલીયે…

- રમેશ પારેખ

કેવી હશે ને કેવી નૈ

મા મને કોઈ દી સાંભરે નૈ

કોઈ દી સાંભરે નૈ

મા મને કોઈ દી સાંભરે નૈ

કોક કોક વાર વળી રમ્મત વચાળે મારા

કાનમાં ગણગણ થાય

હુ તુ તુ તુની હડિયાપાટીમાં

માનો શબદ સંભળાય

મા જાણે હિંચકોરતી વઈ ગઈ

હાલાંના સૂર થોડા વેરતી ગઈ

મા મને કોઈ દી સાંભરે નૈ….

શ્રાવણની કોક કોક વે’લી સવારમાં

સાંભરી આવે બા

પારિજાતકની મીઠી સુગંધ લઈ

વાડીએથી આવતો વા

દેવને પૂજતી ફૂલ લૈ લૈ

મા એની મ્હેક મ્હેક મેલતી ગઈ

મા મને કોઈ દી સાંભરે નૈ…

સૂવાના ખંડને ખૂણે બેસીને કદી

આભમાં મીટ માંડું

માની આંખો જ જાણે

જોઈ રહી છે મને

એમ મન થાય ગાંડું

તગતગ તાકતી ખોળલે લૈ

ગગનમાં એ જ દ્દગ ચોડતી ગૈ

મા મને કોઈ દી સાંભરે નૈ…

– રવિન્દ્રનાથ ટાગોર

વાંસળી વગાડી ને ગાયો ચરાવતા, તમને એ વાંસળી મળે તો જરા પૂછી લેજો કે મારો કાનો ક્યાં છે?

રાધાજી અને ગોપીઓ સાથે વૃંદાવન માં રાસ રચાવે, તમને એ રાધાજી કે ગોપીઓ મળે તો જરા પૂછી લે જો કે મારો કાનો ક્યાં છે?

અર્જુન ના સારથી બની ને ગીતાજી નો પાઠ ભણાવ્યો, તમને એ અર્જુન મળે તો જરા પૂછી લે જો કે મારો કાનો ક્યાં છે?

માતા દેવકી એ જન્મ દીધો અને માતા યશોદા સાથે લાડ લડાવ્યા, તમને એ જનની ની જોડ મળે તો જરા પૂછી લે જો કે મારો કાનો ક્યાં છે?

અજય શાહ – મસ્કત

ખાતી નથી પીતી નથી , ઢીંગલી મારી બોલતી નથી.
બોલ મમ્મી બોલ એને કેમ બોલાવુ, કેમ બોલાવુ
ખાતી નથી પીતી નથી , ઢીંગલી મારી બોલતી નથી.

ડોલ મા બેસાડી એને નવડાવુ,
ચંપા ના ફૂલની વેણી ગુંથાવું. (2)
તો પણ આ ઢીંગલી મારી બોલતી નથી, બોલતી નથી.
ખાતી નથી પીતી નથી , ઢીંગલી મારી બોલતી નથી.

ઘંટી ને ઘુઘરો આપુ છું રમવા
સોનાના પાટલે બેસાડુ જમવા, (2)
તો પણ આ ઢીંગલી મારી ખાતી રે નથી, ખાતી રે નથી.
ખાતી નથી પીતી નથી , ઢીંગલી મારી બોલતી નથી.

ચાંદામામા તો આકાશે રમતા,
બાબાગાડીમાં ઢીંગલી બેન ફરતા, (2)
મારે પણ ઢીંગલી સાથે બોલવું નથી, બોલવું નથી
બોલવું નથી.. બોલવું નથી.. બોલવું નથી..
હ્મ્મ……હ્મ્મ…….., હ્મ્મ……હ્મ્મ……..
લા …..લા…… , લા …..લા……

ઓ મારા મન ઉપવનના માળી હું તો લજામણીની ડાળી.

મહિયરમાં મસ્તીમાં ઝૂમી મનગમતું મરજીથી ઘૂમી;

વગર ઓઢણે શેરી પાદર પવન પજવતો ચૂમી ચૂમી;

આજ હવે અણજાણ્યે આંગણ પ્રીત બની ગઈ પાળી.

મહિયરની માટીમાં મ્હોરી, શ્રાવણ ભીંજીમ, ફાગણ ફોરી;

કૈંક ટહુકતાં સ્મરણો ભીતર, ચૂનરી છોને કોરી કોરી;

સપનાં જેવી જિંદગી જાતે ગાળી અને ઓગાળી.

એક ક્યારેથી બીજે ક્યારે રોપાવું ને ઊગવું મારે;

મહિયરની માટી સંગાથે આવી છું હું આંગણ તારે;

સ્નેહથી લે સંભાળી સાજન વ્હાલથી લે જે વાળી.

- તુષાર શુક્લ

આપણી જુદાઈનું આ ભામ્મરિયું વ્હેણ

મને કોણ જાણે ક્યાંય જશે તાણી

ચંપાની ડાળ જેવું અહીંયાં નિત લીલુંછમ

ઝૂલવા છતાં ન કૂલ ઊગ્યું

ઝંખ્યાનો કેવડો તો કૉળ્યો ના કોઈ દિ’

ના એકેય વ્રત મારું પૂગ્યું

સુસવાતા દિવસોએ કાગળના જેવી આ

જાતને ક્યાં આજ મૂકી આણી

જળથી ભીનાશ બધી અળગી થઈ જાય

અહીં ચૈતરના તાપ પડ્યા એવા

અહલ્યાની જેમ મારી ઇચ્છા તો પથ્થર

આ જીવતરના શાપ કોને કે’વા

એકલી કદંબ હેઠ બેઠેલી સૂનંમૂન

ધેનુની આંખનું હું પાણી

– મનોજ ખંડેરિયા    

                                                                                                                                                     

તારી જો હાક સુણી કોઇ ના આવે, તો એકલો જાને રે!
એકલો જાને, એકલો જાને, એકલો જાને રે! – તારી જો …

જો સૌનાં મોં સિવાય
ઓરે ઓરે ઓ અભાગી ! સૌનાં મોં સિવાય;
જયારે સૌએ બેસે મોં ફેરવી, સૌએ ડરી જાય;
ત્યારે હૈયું ખોલી, અરે તું મન મૂકી,
તારાં મનનું ગાણું એકલો ગાને રે ! – તારી જો …

જો સૌએ પાછાં જાય,
ઓરે ઓરે ઓ અભાગી ! સૌએ પાછાં જાય;
ત્યારેકાંટા રાને તારે લોહી નીગળતે ચરણે
ભાઇ એકલો ધા ને રે ! – તારી જો …

જયારે દીવો ન ધરે કોઇ,
ઓરે ઓરે ઓ અભાગી ! દીવો ન ધરે કોઇ,
જયારે ઘનઘેરી તુફાની રાતે, બાર વાસે તને જોઇ;
ત્યારે આભની વીજે, તું સળગી જઇને

સૌનો દીવો એકલો થાને રે ! – તારી જો …

– રવિન્દ્રનાથ ટાગોર (અનુ.-મહાદેવભાઇ દેસાઇ)

ફાગણની કાળઝાળ સુક્કી વેળામાં તારું પહેલા વરસાદ સમું આવવું

હવે આંખોને કેમ રે ભુલાવવું

બળતે બપ્પોર ભીનો પગરવ સૂણીને

કાંઈ વાસ્યા કમાડ અમે ખોલ્યાં

ચારે આંખોના એવાં અંધાર્યા વાદળાં

કે શમણે આવેલ મોર બોલ્યા

ઓચિંતા ધોધમાર સામસામે આપણે ઊભાં રહ્યાંનું પૂર આવવું

ફળિયે પલાશ ફૂલ નીતરતું ઝાડ

અને હું રે વેરાઈ જઉં રાનમાં

મારી હથેળીમાંય એવી રેખાઓ

જેવી રેખાઓ ખાખરાના પાનમાં

લીંબોળી વાવીને છાંયડા ઊછેરું પણ ચોમાસું કેમ કરી વાવવું?

ફાગણની કાળઝાળ બળતી વેળામાં તારું પહેલા વરસાદ સમું આવવું

હવે આંખોને કેમ રે ભુલાવવું

 – રમેશ પારેખ

મારે વણખૂલ્યા હોઠની કહેવી છે વાત,
મારા થંભ્યા હિંડોળાને ઝૂલવું રળિયાત

ફૂલોના આંસુઓ લૂછે પતંગિયા
ભમરા તો રસમાં ચકચૂર;
પાંપણના ઝાકળને સૂરજની ઝંખના
ને આંખો તો સ્વપ્ને ભરપૂર

મારે વણખીલી કળીઓની કરવી છે વાત
મારે વણખૂલ્યા હોઠની કહેવી છે વાત,

રાધાની વેદનાનાં જંગલ ઊગ્યાં
ને એમાં રઝળે છે મોરલી ના સૂર,
આંખ અને આંસુને ઝીણો સંબંધ
કે કોઇ પાસે નથી ને નથી દૂર.

મારે મનગમતા સગપણની કરવી છે વાત
મારે વણખૂલ્યા હોઠની કહેવી છે વાત,

મૂંગા પારેવડાનો છાનો ફફડાટ
અહીં જગવે છે કેવું તોફાન!
વણગાયા ગીતનો ટહુકો ઊડે
અને ભૂલું છે કહાન સાનભાન !

હું તો ઘેનમાં ડૂબું અને વીતે છે રાત
મારે વણખૂલ્યા હોઠની કહેવી છે વાત,

 – ગૌરાંગ દિવેટિયા    

જમુના ને કાંઠે કા’નો વાંસળી વગાડતો
સૂર એના એવા રેલાઇ રે…
વાંસળીના સૂર સૂની, ગોપીઓ ભાન ભૂલી
સૂર એના એવા રેલાઇ રે…

ઝરમર ઝરમર મેહુલિયો વરસે
રાધા સંગ કાનો ભીંજાઇ રે
કાળી કાળી વાદળીમાં વીજળી ઝબૂકી
બારે મેઘ આજે મંડાઇ રે

મનમાં મારા ઉમંગ એવો જાગ્યો
મીરા થઇ તુજમાં સમાઇ જાઉં
વિરહની વેદના હવે સહાય ના
ઓ શ્યામ મુજને સમાવી લે

un known

મુને એકલી જાણીને ક્હાને છેડી રે…
પછી કહી દઉં જશોદાના કાનમાં.
મારો મારગડો છોડીને હાલતો થા…
પછી કહી દઉં જશોદાના કાનમાં.

મેળામાં મળવા હાલી, મારી સરખી સૈયરને
મેળામાં મળી ગયો પેલો રે તોફાની ક્હાન,
મારો છેડલો ન ઝાલ, તને કહી દઉં છું…
પછી કહી દઉં જશોદાના કાનમાં.

મુને એકલી જાણીને ક્હાને છેડી રે…

બેડલું લઇને હું તો સરોવર ગઇ’તી
પાછું વળીને જોયું, બેડલું ચોરાઇ ગયું,
મારા બેડલાનો ચોર, મારે કેમ લેવો ખોળી…
દઇ દે બેડલું રે ઓ મારા ક્હાનજી.

મુને એકલી જાણીને ક્હાને છેડી રે…

un known

મને થવું તરબોળ હવે તો ભીની ભીની રાતો લઈને, આવ સજનવા;

તું વરસાદી વાતો લઈને આવ સજનવા.

ચૈતર ટાઢો ડામ બનીને અંગ અંગને બાળે,

પરસેવે હું રેબઝેબ ને ગામ બધુંયે ભાળે,

રોમરોમમાં ગીત મૂકીશું તું અષાઢને ગાતો લઈને, આવ સજનવા;

તું વરસાદી વાતો લઈને આવ સજનવા…

આવ આપણા સંબંધોને નામ આપશું થોડાં,

પળ પળ વીતી જાય વાલમા, પછી પડીશું મોડાં,

તોડ્યો જે ના તૂટે એવો એક અજાયબ નાતો લઈને, આવ સજનવા;

તું વરસાદી વાતો લઈને આવ સજનવા…

હૈયું રહેશે હાથ નહિ ને હાથ તમારે હાથે,

મળશું ભીના કૉલ આપશું વાદળ ઘેરી રાતે,

મસ્તીમાં ચકચૂર બનીશું જા, મોસમ મદમાતો લઈને, આવ સજનવા;

તું વરસાદી વાતો લઈને આવ સજનવા…

- દિલીપ રાવળ

એક કાચી સોપારીનો કટકો રે

એક લીલું લવિંગડીનું પાન

આવજો રે… તમે લાવજો રે… મારા મોંઘા મે’માન

એક કાચી સોપારીનો……

કાગળ ઊડીને એક ઓચિંતો આવિયો

કીધાં કંકોતરીનાં કામ,

ગોતી ગોતીને આંખ થાકી રે બાવરી

લિખીતંગ કોનાં છે નામ ?

એક વાંકી મોજ્જલડીનો ઝટ્ટકો રે

એક ઝાંઝરનું ઝીણું તોફાન

ઝાલજો રે… તમે ઝીલજો રે… એના મોંઘાં ગુમાન

એક કાચી સોપારીનો…….

ઊંચી મેડી ને એના ઊંચા ઝરુખડા

નીચી નજરુંનાં મળ્યા મેળ,

ઉંબરમાં સાથિયા ને ટોડલિયે મોરલા

આંગણમાં રોપાતી કેળ !

એક અલ્લડ આંખલ્લડીનો ખટ્ટકો રે

એક હૈયામાં ઊઘલતી જાન

જાણજો રે… તમે માણજો રે… એનું વાતું જુવાન

એક કાચી સોપારીનો…..

- વિનોદ જોશી

તારા સ્મરણને મારામાંથી બાદ કરી જોઉં,

કોશિશ હું આપઘાતની એકાદ કરી જોઉં.

શા માટે બાધી રાખવા સગપણના પાંજરે?

લાવો, તમામ શ્વાસને આઝાદ કરી જોઉં.

કોનામાં લીલો મોલ લચી પડશે, શી ખબર

સર્વત્ર મારા જીવનો વરસાદ કરી જોઉં

આ ખાલી ઘરમાં હોતું નથી કોઇ આજકાલ,

રહેતુ’તું કોણ, લાવ, જરા યાદ કરી જોઉં

છું હું કોઇક માટેની સાષ્ટાંગ પ્રાથના,

મંદિરમાં કોણ છે, હું કોને સાદ કરી જોઉં?

જાઉં ને મૃત્યુ નામના રાજાધિરાજને

પેશેનજર રમેશની સોગાદ કરી જોઉં.

 – રમેશ પારેખ

ધીરે ધીરે ધીરે ધીરે વાય પવન જો
ધીમે ધીમે ધીમે ધીમે ગાય ગગન જો

તું જો નહીં આવે સજના
સૂનું સૂનું લાગે સજના

ભીતરમાં છલકાતી લાગણીઓને સથવારે હું
પતિંગીયાની પાંખો પહેરી ફૂલો પર મંડરાવું
સૂર્યકિરણને સેંથે પૂરી મેઘધનું આકારું
દરિયાની લ્હેરો ઉપર હું નામ લખી લઉં તારું
હું તડપતી રેત બનું ને તું ભીનું આકાશ થાને

તું જો નહીં આવે સજના
સૂનું સૂનું લાગે સજના

સાજ નથી સરગમ નથી પણ તુજ સંગે મારે ગાવું
ભીના ભીના શમણાં લઇને તારે દ્વારે આવું
રીમઝીમ હેલી થઇને હું તુજ મનમંદિર સજાવું
વરસાદી ફોરાંના ફૂલો તુજ પર હું વરસાવું
ચાલને હું તું છોડી એક બીજામાં ભળીએ

તું જો નહીં આવે સજના
સૂનું સૂનું લાગે સજના

ધીરે ધીરે ધીરે ધીરે વાય પવન જો
ધીમે ધીમે ધીમે ધીમે ગાય ગગન જો

 – પ્રજ્ઞા વશી

મને દરિયો સમજીને પ્રેમ કરતી નહીં

કે તારી આંખોમાં ભરતીનું પૂર છે,

તારી આંખોમાં કંઈક તો જરૂર છે.

એકલી પડે ને ત્યારે મારા વિચારોના દર્પણમાં મુખ જોઈ લેજે,

ખુદને સંભળાય નહીં એમ તારા મનમાં તું મારું બસ નામ કહી દેજે;

મને હોઠ સુધી લાવી અકળાવતી નહીં

કે મારા શ્વાસોનો નાજુક બહુ સૂર છે,

તારી આંખોમાં કંઈક તો જરૂર છે.

માટીની ઈચ્છા કૈ એવી તું ચાલે તો અંકિત પગલાં હો તારાં એટલાં,

મારા મળવાના તારા મનમાં અમાપ રાત દિવસો સદાય હોય જેટલાં;

મને આંખોના ઓરડામાં રોકતી નહીં

કે મારું હોવું તારાથી ભરપૂર છે,

તારી આંખોમાં કંઈક તો જરૂર છે.

– મહેશ શાહ

પ્રિયે મને ના છેડ…
નયન ઇશારે ઇજન દઇને
પ્રિયે મને ના તેડ !

અધવચ્ચે આ જનમેળામાં
ઊરવીણા ના છેડ
પ્રિયે મને ના છેડ…

કોયલ ગાતી વનવગડામાં

છાની માની ગીત
પગરવનો સંચાર થતો
બની જતી લજ્જિત
પ્રિયે મને ના છેડ…

પ્રેમ કુમુદ તો રમવા કાજે
રવિ કિરણ ના ચહાય
શશિ પર કરતા કોમળ સ્પર્શે
હસી હસી છલકાય
પ્રિયે મને ના છેડ…

- ભુપેન્દ્ર વકિલ

સુરજ અને ચંદ્ર માટે આભનો એક જ મલક;

આમ તો આપણે સાવ લગોલગ, આમ તો અલગ અલગ.

આપણે એક જ ઝાડની જાણે જુદી જુદી ડાળી,

ફૂલની ઝીણા પાનની આડે તડકો રચે જાળી;

અંધારાની પડખે રમે અજવાળું અઢળક,

આમ તો આપણે સાવ લગોલગ, આમ તો અલગ અલગ.

રામજી મારા બોરમાં વસી શબરી કેરી ભુખ,

વાંસળી અને સૂરની વચ્ચે જોઈએ એક જ ફુંક;

વ્રજમાં વૈકુંઠ રમતું રહે જો શ્યામની મળે ઝલક,

આમ તો આપણે સાવ લગોલગ, આમ તો અલગ અલગ.

- સુરેશ દલાલ

તમારી એ આંખોની હરકત નથી ને ?

ફરી આ નવી કોઈ આફત નથી ને ?

વહેરે છે અમને તો આખા ને આખા,

એ પાંપણની વચમાં જ કરવત નથી ને ?

વહે છે નદી આપણી બેઉ વચ્ચે,

એ પાણીની નીચે જ પર્વત નથી ને ?

તમારા તમારા તમારા અમે તો,

કહ્યું તો ખરું તોયે ધરપત નથી ને ?

-યામિની ગૌરાંગ વ્યાસ

તું મને ન શોધ ક્યાંય આસપાસમાં

હું તને મળી શકું તારા જ શ્વાસમાં…

ના ભળે સાથે કદી તો ક્યાં ફરક પડે ?

સ્વપ્નમાં સાથે હશું કોઇ પ્રવાસમાં…

સૂર્ય જેમ કોઇનામાં હું સવારથી;

અંધકાર શોધતો રહ્યો ઉજાસમાં…

માર્ગમાં કોઇક તો ભૂલું પડ્યું હશે;

નીકળ્યો હશે પછી પવન તપાસમાં…

તું મથામણો કરી ગઝલ લખી તો જો !

હું તને મળી જઇશ કોઇ પ્રાસમાં…

 – અંકિત ત્રિવેદી

આકાશે ધોધમાર બંધાતા રોજ તોય ઇચ્છા વિનાનાં સાવ પાંગળાં

આપણો સંબંધ જાણે વરસ્યા વિનાનાં રહ્યાં વાદળાં…

કોડિયામાં પ્રગટેલા અજવાળાં જેમ

એકબીજામાં ઝળહળતાં આપણે

અજવાળું ઓલવીને કેમ કરી મોકલેલું

શરતોનું સરનામું પાંપણે -

સમણાંના તુટવામાં એવું લાગે કે જાણે હાથમાંથી છૂટાં પડ્યાં આંગળા…

આપણો સંબંધ જાણે…

અંતરથી અંતર જો માપો તો આમ અમે

પાસે ને આમ દૂર દૂર…

કિનારે પહોંચેલાં મોજાંની જેમ અમે

દરિયાથી છૂટવા આતૂર…

ચહેરાના ભાવ બધા વાંચી શકાય તોય આંખોને લાગીએ કે આંધળા…

આપણો સંબંધ જાણે…

ના છૂટકે લેવાતા શ્વાસોમાં વરસતી

સંગાથે જીવ્યાંની ભૂલ

આપણા જ ક્યારામાં આપણે જ વાવેલું

સુગંધ વિનાનું એક ફૂલ.

સાથે રહ્યાંની વાત ભૂલી જઇને આજ છુટ્ટા પડવાને ઉતાવળાં…

આપણો સંબંધ જાણે…

- અંકિત ત્રિવેદી

દરિયાને જોઇ હું તો દરિયો થઇ જાઉં
મને દરિયો દેખાય તારી આંખમાં
દરિયાનો દેશ પછી દરિયાનો વેશ પછી
દરિયો રેલાય મારી આંખમાં

દરિયાને જોઇ…

છીપલામાં સદીઓથી કેદ થઇ સૂતેલા
દરિયાને સપનું એક આવ્યું
બાઝેલી લાગણીની પીળી ખારાશ લઇ
માછલીને મીઠું જળ પાયું

માછલીની વાત હોય સાચી સાચી
ને એક સપનું ઘેરાય તારી આંખમાં

દરિયાને જોઇ…

ઓળઘોળ મોજાં ને ઓળઘોળ ફીણ પછી
ઓળઘોળ અંકાતી રેતી
ઝુકેલી ડાળખીને સાન-ભાન-માન નહીં
દરિયામાં વાત થઇ વ્હેતી

વ્હેતી એ વાત બની વાંસળીના સૂર
મોરપિઁછુ લહેરાય તારી આંખમાં

દરિયાને જોઇ હું તો…

 – પ્રફુલા વોરા

મન ના ભાવ વ્યક્ત કરવાનો પ્રયત્ન છે જો કઇ ભુલ થાય તો ક્ષમ્ય ગણી સલાહ આપવા વિનંતી 

મનના ભાવો વ્યક્ત કરવાનો પ્રયત્ન-

સૈયર મારો સાહ્યબો રીસાયો સારી સાંજ

એને કેટલું મનાવ્યો,
કંઇ કંઇ રીતે મનાવ્યો
સૈયર તોયે સાહ્યબો રીસાયો સારી સાંજ

સૈયર મેં તો હોંશે હોંશે રાંધ્યા ધાન
સૈયર મીઠા મીઠા રાંધ્યા પકવાન
તો યે સાહ્યબો ન રીઝ્યો સારી સાંજ

સૈયર મેં તો સોળે સજ્યા શણગાર
સૈયર સજ્યાં ઝળહળતા હીરાના હાર
તો યે સાહ્યબો ન રીઝ્યો સારી સાંજ

સૈયર મેં તો થાકી લીધા રે અબોલડા
સૈયર હું તો બેસી રહી ચૂપચાપ
તો યે સાહ્યબો ન રીઝ્યો સારી સાંજ

સૈયર મારા મૌનનો કરાવ્યો એણે ભંગ
સૈયર મારો સાહ્યબો રીઝી ગ્યો મુજ સંગ
સૈયર.. હે સૈયર.. હે હે સૈયર…
સાહ્યબો રીઝાયો સારી સાંજ…

– મેઘલતા મહેતા

એક રજકણ સૂરજ થવાને શમણે,

ઉગમણે જઇ ઊડે, પલકમાં ઢળી પડે આથમણે.

જળને તપ્ત નજરથી શોશી

ચહી રહે ઘન રચવા,

ઝંખે કોઇ દિન બિંબ બનીને

સાગરને મન વસવા

વમળ મહીં ચકરાઇ રહે એ કોઇ અકળ મૂંઝવણે.

એક રજકણ…

જ્યોત કને જઇ જાચી દીપ્તિ,

જ્વાળ કને જઇ લ્હાય;

ગતિ જાચી ઝંઝાનિલથી,

એ રૂપ ગગનથી ચ્હાય;

ચકિત થઇ સૌ ઝાંખે એને ટળવળતી નિજ ચરણે.

એક રજકણ…

- હરીન્દ્ર દવે

દરિયાને તીર એક રેતીની ઓટલી
ઊચીં અટૂલી અમે બાંધી જી રે.
પગલું તે એક એક પાડે મહેમાન એમ,
રામજીની આણ અમે દીધી જી રે.

પહેલા મહેમાન તમે આવો, સૂરજદેવ,
પગલું સોનેરી એક પાડજો જી રે,
પગલામાં નવલખ તારાની ભાત ને,
સંધ્યાના રંગ બે’ક માંડજો જી રે.

બીજા મહેમાન તમે આવો, પવનદેવ,
પગલું પનોતું એક પાડજો જી રે,
પગલામાં વાત લખો પરીઓના દેશની,
ફૂલડાંની ફોરમ પૂરજો જી રે.

ત્રીજા મહેમાન તમે આવો, સમદરદેવ,
પગલું મોતીનું એક પાડજો જી રે,
પગલામાં મહેલ ચણી સાતે પાતાળના,
માણેકના દીવા પ્રગટાવજો જી રે.

ઘીરે મહેમાન જરા ધીરેથી આવજો,
પગલાં તે પાડજો જાળવી જી ને,
જોજો વિલાય ના એ પગલાંની પાંદડી,
બાળુડે ઓટલી બનાવી જી રે.

સુંદરમ

મને કહોને પરમેશ્વર કેવા હશે ?
ક્યાં રહેતા હશે, શું કરતા હશે ?

ગગનની ઓઢણીમાં ચાંદા સૂરજને,
તારાને ગૂંથનારા કેવા હશે ? … મને કહોને...

આંબાની ઊંચી ડાળે ચડીને,
મોરોને મૂકનાર કેવા હશે ? … મને કહોને...

મીઠા એ મોરોના સ્વાદ ચખાડી,
કોયલ બોલાવનાર કેવા હશે ? … મને કહોને...

ઊંડા એ સાગરનાં મોજાં ઉછાળી,
ધૂ ધૂ ગજાવનાર કેવા હશે ? … મને કહોને...

મનેય મારી માડીને ખોળે,
હોંસે હુલાવનાર કેવા હશે ? … મને કહોને...

પ્રીતમલાલ મઝમુદાર