કાવ્યતૃષા

રેતીમાં ઘર બનાવતાં બાળકોના તૂટેલા ઘરોને પાછા બનાવી આપતો તું

વડીલોના જીવનનો વર્ષોનો ભાર હળવો કરી આપતો તું

હિમોગ્લોબીન અને હિંમત બંને તારા શરીરમાં

તું આત્મવિશ્વાસ નું સરનામું

મને સાહસનાં પાઠ મોંઢે કરાવનાર તું

એટલે જ મેં તને પુરા વિશ્વાસથી મારા લગ્નની કંકોતરી આપી

તું તો રેતીના ઘરની જેમ તૂટી પડયો

અચાનક હિમોગ્લોબીન અને હિંમત બંને હિમ થઇ ગયાં

તારો આત્મા મીણ જેવો થઇ ગયો , પીગળી ગયો

સાહસના શ્વાસ રુંધાઇ ગયાં

હું હજી વિમાસણમાં……. કે કાગળની એક કંકોતરીનો ભાર આટલો બધો?    

મુકેશ જોષી