કાવ્યતૃષા

અમથું અમથું કોયલ કેરું મૌન ઊઘડે !
કાન માંડતું નથી કોઈ ને તોય
કોસને કંઠે ઝરતું
ખળ ખળ ખળ સંગીત,
– નીકમાં વ્હેતું આવે ગીત !

ચાસમાં તરવરતી માટીની તાજી ગંધ વડે
ભીંજાય નહિ મેંદીની ભીની ભાત
તોય ત્રોફેલ હોઠને ત્રાજવડેથી ફરકે એવો
લહલહતા ડૂંડે ખેતરનો હરખ ફૂટતો દેખું.

વાડે વળગેલા વેલાની
સૂકી સીંગોના ખખડાટ સમા
પગરવને પડઘે સીમ સળવળે નહિ
તોય ઝાકળિયું ઝૂકી નજર માંડતું રહે !

હુંય તે ટીમણટાણે
મહુડાનો છાંયો ઓઢી સંતાઈ જાઉં !
– કાંબીકલ્લાં ને ઝાંઝરનો રણકાર
નેળિયે નથી ઊડતો;
છીંડાના કાંટા પાલવડે નથી અડપલું કરતા !

– માધવ રામાનુજ