કાવ્યતૃષા

ગીત ભરેલું ગાલ્લું દોડે, રસ્તો પૈડે વળગે
આખા ઘરનાં આંસુ લઈ રામણદીવડો સળગે
ગીત ભરેલું ગાલ્લું દોડે

પાનેતરમાં પાન ફફડતું, ઢોલ ઢબુકતો ઢીલો
ટોળે વળતાં વિદાયગીતો ચહેરો ઓઢી વીલો
ગીત ભરેલું ગાલ્લું દોડે

પાદર જાતાં સૂનું બચપણ પ્રેત બનીને વળગ્યું
તળાવડીને તીરે કોઈ ધ્રુસકે ધ્રુસકે સળગ્યું
ગીત ભરેલું ગાલ્લું દોડે

ગીત ભરેલું ગાલ્લું દોડે, રસ્તો પૈડે વળગે
આખા ઘરનાં આંસુ લઈ રામણદીવડો સળગે
ગીત ભરેલું ગાલ્લું દોડે  -      કરસનદાસ લુહાર

ઘુંઘરૂના ઝણકારે વાત કરી નોખી,
મેં જિંદગીને મીરાંની સાથ પછી જોખી.

પાલવમાં ચીતરેલો મેવાડી મહેલ તોય
ગોકુળના વાયરાની આશ સદા રમતી,
ચાંદલો કરતાં હું દર્પણમાં જોઉં :
થાય મુજથી વધારે હું માધવને ગમતી.

રાતનું અજવાળું આવે બોલાવવાને મૂર્તિએ
આંખોથી આવ કહી પોંખી.
મેં જિંદગીને મીરાંની સાથ પછી જોખી.

તંબૂરો છેડે છે એના એ સૂર
હવે વાંસળીના સૂરોમાં લીન થઇ જાવું છે
દરિયો બનીને જો માધવ લહેરાય તો
ઝળહળતા શ્વાસ કાજ મીન થઈ જાવું છે,

જન્મે જન્મે હું એને જાણીને ભુલું ને
જન્મે જન્મે એણે તોય મને ગોખી.
મેં જિંદગીને મીરાંની સાથ પછી જોખી.

-મુકેશ જોષી