કાવ્યતૃષા

તો, પપ્પા, હવે ફોન મૂકું ?
તમને યે મોજ જરી આવે તે થયું મને ! STDની ડાળથી ટહૂકું…..

હૉસ્ટેલને ?…… હૉસ્ટેલ તો ફાવે છે…. જેમ કે કાંટામાં સચવાતું ફૂલ,
તોય એ તો ઊઘડે છે… રંગભર્યું મહેકે છે…. ડાળખીમાં કરે ઝૂલાઝૂલ;
ફાગણના લીલાકુંજાર કોઈ ઝાડવાનું પાન એમ થાય નહીં સૂકું……..
તો, પપ્પા, હવે ફોન મૂકું ?

મમ્મીબા જલસામાં ?…બાજુમાં ઊભી છે?….ના ના…તો વાસણ છો માંજતી
કે જો આ દીકરી યે તારાં સૌ સપનાંઓ રાત પડ્યે નીંદરમાં આંજતી
સાચવજો….. ભોળી છે…. ચિન્તાળુ….ભૂલકણી…. પાડજો ના વાંકું કે ચૂંકું…..
તો, પપ્પા, હવે ફોન મૂકું ?

શું લીધું ?…. સ્કૂટરને ?…. ભારે ઉતાવળા…. શમ્મુ તો કેતો’તો ફ્રીજ
કેવા છો જિદ્દી ?….ને હપ્તા ને વ્યાજ ?…વળી ઘર આખ્ખું ઠાલવશે ખીજ
ઝાઝી તો વાતુંનાં ગાડાં ભરાય : કહું હાઈકુમાં,……… એટલે કે ટૂંકું.
તો, પપ્પા, હવે ફોન મૂકું ?

– મનોહર ત્રિવેદી