કાવ્યતૃષા

હાથ   ચીરો   તો   ગંગા   નીકળે

છેવટે   એ  વાત  અફવા   નીકળે

બૉમ્બની માફક  પડે કાયમ  સવાર

એ  જ  કચ્ચરઘાણ  ઘટના  નીકળે 

કોઈ   સપનું   છીછરું  વાગ્યું  હતું

ને   જનોઈવઢ    સબાકા   નીકળે

સ્તબ્ધ આંખોની કરો ખુલ્લી તપાસ

ભોંયરાંઓ એનાં ક્યાં ક્યાં નીકળે? 

એ  શું   કબ્રસ્તાનનું  ષડ્‌યંત્ર  છે?

મુઠ્ઠીઓ  ખૂલે   ને  મડદાં   નીકળે

વૃક્ષની     ખંડેર   ભૂમિ    ખોદતાં

કોઈ   અશ્મીભૂત   શ્રદ્ધા    નીકળે 

માર્ગમાં  આવે   છે  મૃત્યુની  પરબ

જ્યાં  થઈ  હર  એક  રસ્તા નીકળે

‘ર’   નિરંતર  મેશમાં  સબડે  અને

સૂર્ય  પણ  નીકળે તો  કાળા નીકળે 

-રમેશ પારેખ