પવનપાતળો
કાગળ લઈને નભમાં ઊડે અગાશીજી,
વાંસ-સળીનો કિત્તો લઈને લખતી ગઝલ ઉદાસીજી…
વાંસ-સળીનો કિત્તો લઈને લખતી ગઝલ ઉદાસીજી…
પવન
સૂસવે ઘડીક સામટો, ઘડીક ખાતો ખત્તાજી,
શ્વાસ હાવરા-પુલશા થઈને સાચવતા કલકત્તાજી,
ઠાગાઠૈયાં, ઠૂમકા, ઝૂમખા હૂંકારે અવિનાશીજી…
શ્વાસ હાવરા-પુલશા થઈને સાચવતા કલકત્તાજી,
ઠાગાઠૈયાં, ઠૂમકા, ઝૂમખા હૂંકારે અવિનાશીજી…
કાગળ
પર રેશમના દોરે કન્યા બાંધે કન્નાજી,
પવન ટપાલી થઈ પહોંચાડે કાગળ એ જ તમન્નાજી,
કંઈ ગગનમાં તરે માછલી, એકલ મીન પિયાસીજી…
પવન ટપાલી થઈ પહોંચાડે કાગળ એ જ તમન્નાજી,
કંઈ ગગનમાં તરે માછલી, એકલ મીન પિયાસીજી…
વિના
અમાસે સૂર્ય ઘેરતા રાહુ બની પતંગાજી,
ધોળે દા’ડે નભમાં આલે અંધકારના દંગાજી,
આ જ ધરાનું પાણીપત ને આ જ ગગનનું પ્લાસીજી…
ધોળે દા’ડે નભમાં આલે અંધકારના દંગાજી,
આ જ ધરાનું પાણીપત ને આ જ ગગનનું પ્લાસીજી…
- ભગવતીકુમાર
શર્મા
No comments:
Post a Comment