કાવ્યતૃષા

સામા ગામનું સાવ છેવાડું ખોરડું

એવું એક ચોમાસે આંખમાં આવ્યું,

ઉડતાં ઓલ્યાં પંખેરું ને જાણ થઈ

તે ગીત જોડ્યાં ને વન ગજાવ્યું.

વચમાં વ્હેતલ નદી નીરની નમણાઈમાં

નેણ ઝબોળ્યાં,

હૈયે ઊઠ્યાં લ્હેરિયાં એને આભ હિલોળ્યાં,

દૂરને ઓલે ડુંગર ડુંગર નીલમ કોળ્યાં,

જેમ ધરાના સાત જનમનું

. હોય કોળામણ સામટું આવ્યું.

કેટલી વેળા,

કેટલી વેળા આભને ભરી આભ ઘેરાયું,

કેટલી વેળા ધોરીએ ધોરીએ ક્યારીએ ક્યારીએ

નીર રેલાયું.

કેટલી વેળા કાળને કાંઠે ઈ જ ખેતર

કેટલું લણ્યું કેટલું વાવ્યું !

ઈ દંનની ઘડી, આજનો દા’ડો,

કોઈ ચોમાસું આંખમાં ના’વ્યું.

સામા ગામનું સાવ છેવાડું ખોરડું

એવું એક ચોમાસે આંખમાં આવ્યું.

- રાજેન્દ્ર શુક્લ