કાવ્યતૃષા

મે તો યમુનાના વેણમાં રાધાને ચીતરી ને
પાંદડા પર ચીતર્યાંતા શ્યામ ને,
વાંસળીના સૂરની નૌકા કરીને મેંતો
ગજવ્યો મીરાના મુકામને.....

વહેતી હવાએ પહેર્યા મીરાના ઘૂંઘરૂને
ઘટ ઘટ માં મારા નાચી રે,
ઘૂંઘટના પટને ખોલ્યો ના ખોલ્યો ને
કાનજીની કુંડળીઓ વાંચી રે,
પોતાની ગરજે જો ગિરધર પધારશે
મૂકી મુગટના દમામ ને.....

એક દિવસ મધરાતે મીરાના મંદિરમાં
શ્યામે સંસારને ઊઘાડયો રે,
રાણાના ગઢને તેં ટચલી આંગળીએ
આખો એ આખો ઉપાડ્યો રે,
મીરા તો મોહનની મુરલી થઈ ગઈ
ઓગાળી દીધું નિજ નામ ને....
.સુરેશ દલાલ