કાવ્યતૃષા

આંખોને સંબોધીને હ્રદયે કહ્યું : બહુ નસીબદાર છો તમે . ક્યારેક હિમાલય દર્શન કરો છો તો ક્યારેક ગંગા દર્શન 
અરે રસ્તામાં કોઈ સરસ ચહેરો જોવા મળે તો કેવું ટગરટગર જોયા કરો છો ક્યારેક એ ચહેરા માટે રાત રાત ભર 
જાગો છો એના માટે કોઈ સરસ કવિતા વાંચો છો . કેટલા બધા ચહેરા તમને ગુલાબ જેવા દેખાય છે . તમને થાક પણ નથી લાગતો ? આંખોએ હ્રદયને જવાબ આપતા કહ્યું . અમે નસીબદાર તો ખરા જ પણ સાચું કહીએ તો એક સરસ ચહેરા ની પાછળ 
એક સુંદર હ્રદય ની તલાશ કરીએ છીએ જેથી ઓ હ્રદય તારી કંપની તને મળી જાય . કદાચ સાચી લાગણી 
મળી જાય તો તું (હ્રદય) મંદિર બની જાય અને એમાં સ્વયમ પરમ ના પગલાનો અવાજ સંભળાય પછી અમારે બીજા ચહેરા
જોવાની જરૂર નહિ પડે પછી તો એ જ હ્રદયની લાગણી તે ગંગા અને એજ ચહેરાનું સ્મિત તે હિમાલય . 
આંખોના જવાબે હ્રદય ગદગદિત થઇ ગયું અને એટલું જ બોલ્યું : ગયા જન્મથી આ કામ તમે થાક્યા વગર કરો છો .. ખબર નહિ 
તમને સફળતા ક્યારે મળશે ? આંખોએ કહ્યું : હ્રદય , તું તો જાણે છે કે એક સાચો સ્નેહ પામવા થોડાક જન્મો ફરવા પડે 
તે ફરીશું . પણ પ્રેમી તો મીરાંને મળ્યો તેવો મળશે ત્યારે જ અમે અમારી જાતને મીંચી દઈશું 
મુકેશ જોશી