કાવ્યતૃષા

આ મોજ ચલી  જે દરિયાની  તે મારગની મુહતાજ નથી,
એ કેમ  ઉછળશે  કાંઠા  પર  એનો  કોઈ  અંદાજ  નથી.

ઓ દોસ્ત, વહેતા જીવનની આ કોણ સિતાર સુણાવે છે?
આ બેઠો છે  ક્યાં  બજવૈયો?  કૈં સૂર નથી કૈં સાજ નથી.

હા, બે’ક  ઘડી  એ નયનોમાં  જોઈ  છે  એવી એક છબી,
ઝબકારે એક જ  જાણી છે, જ્યાં કાલ નથી કે આજ નથી.

હરરોજ  હજારો ગફલતમાં  હું  ભૂલી જાઉં  તને, પ્રીતમ!
ને  એમ છતાં  એવું  શું છે  જે  પ્રીતમ  તારે કાજ નથી?

આ  નૂર વિહોણી  દુનિયામાં  મેં  એક  જ નૂર  સદા દીઠું,
એક  પંખી  ટહુકી  ઊઠ્યું  તો  લાગ્યું  કે  તું નારાજ નથી.

આ   આગ  કટોરી  ફૂલોની  પરદા  ખોલી   પોકાર   કરે,
ઓ દેખ નમાઝી, નેન ભરી! જ્યાં લગની છે ત્યાં લાજ નથી.
- મકરંદ દવે