એક રજકણ સૂરજ થવાને શમણે ઉગમણે જઈ ઊડે
પલકમાં ઢળી પડે આથમણેજળને તપ્ત નજરથી શોષી ચહી રહે ઘન રચવાઝંખે કોઈ દિન બિંબ બનીને સાગરને મન વસવાએક રજકણ સૂરજ થવાને શમણેવમળ મહીં ચકરાઈ રહે એ કોઈ અકળ મૂંઝવણેગતિ જાચી ઝંઝાનિલથી એ રૂપ ગગનથી ચ્હાયજ્યોત કને જઈ જાચી દીપ્તિ જ્વાળા કને જઈ લ્હાય ચકિત થઈ સૌ ઝાંખે એને ટળવળતી નિજ ચરણેએક રજકણ સૂરજ થવાને શમણેહરીન્દ્ર દવે
Sunday, March 27, 2016
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment