કાવ્યતૃષા

વચમાં જ્યાં થાય જરા તારો ઉલ્લેખ….

અને સળવળતી થાય પછી પીંછાની જેમ,

પછી ઈચ્છાની જેમ

મારા હાથની હથેળિયુંમાં વરસોથી સૂતેલી

તારા લગ પહોંચવાની રેખ….

ચાક્ળાના આભલામાં કાંઈ નહીં,

સામેની ખાલીખમ ખાલીખમ ભીંત

કેવડાની જેમ નથી ઓરડાઓ કોળતા ને

મૂંગું છે તોરણનું ગીત

સાવે રે સોનાના મારા દિવસો પર લાગી ગઈ

વરસો પર લાગી ગઈ

તારા અભાવની રે મેખ….

સૂકેલી ડાળી પર પાન ફૂટે એમ ફૂટું

સાંભળીને ક્યાંક તારું નામ

તારા હોવાનું ક્યાંય મોતી ન મળતું ને

ખાલી આ છીપ જેવું ગામ

મારા આ શ્વાસ હવે કાળની કંઈ સુકાતી શેરીમાં

લૂની જેમ ફૂંકતી શેરીમાં

ઘૂમે લઇ ઊગવાનો ભેખ….

– મનોજ ખંડેરિયા