કાવ્યતૃષા

કેટલી ને ક્યાં લગી કરવી હજુ અટકળ સજનવા.
કાં હવે આવો કાં તેડાવો લખી કાગળ સજનવા.

આંખની સામે જ સઘળે ચીતર્યા હરપળ સજનવા.
કેટલા ભરચક ભરેલા હોય છે હર સ્થળ સજનવા.

‘આવજો’ કીધા પછી વળતી નથી જે કળ સજનવા,
એ જ બસ ખુટવાડતી ચાલી હવે અંજળ સજનવા.

આંખ જ્યાં મીંચાય ત્યાં ઝબકીને પાછું જાગવાનું.
એમ કૈં ખખડ્યાં કરે છે દ્વાર ને સાંકળ સજનવા.

આ અહીંની જેમ ત્યાં પણ કૈંક તો થાતું હશે ને?
પૂર છે ઊમટ્યાં રગેરગમાં હવે ખળખળ સજનવા.

એ જ આશાએ હવે આ સાવ સૂનો પંથ કાપું,
રાહ જોતા ક્યાંક બસ ઊભા હશો આગળ સજનવા.

 – રાજેશ વ્યાસ ‘મિસ્કીન’