કાવ્યતૃષા

ગરજ હોય તો આવ ગોતવા, હું શીદ આવું હાથ, હરિ !
ખોજ મને જો હોય ખેવના, હું શીદ સ્હેલ ઝલાઉં, હરિ !

ગેબ તણી સંતાકુકડીમાં દાવ તમારે શિર, હરિ !
કાળાન્તરથી દોડી રહ્યા છો તોય ન ફાવ્યા કેમ, હરિ !

સૂફીઓ ને સખી ભક્તો ભૂલ્યા, વલવલિયા સૌ વ્યર્થ, હરિ !
‘સનમ! સનમ!’ કહીને કો' રઝળ્યા કોઈ ‘પિયુ! પિયુ!’ સાદ કરી

પોતાને પતિતો દુષ્ટો કહી અપમાને નિજ જાત, હરિ !
એ માંહેનો મને ન માનીશ,હું સમવડ રમનાર, હરિ !

તલસાટો મુજ અંતર કેરા દાખવું તો મને ધિક, હરિ !
પતો ન મારો તને બતાવું હું-તું છો નજદીક, હરિ !

મારે કાજે તુજ તલસાટો હવે અજાણ્યા નથી, હરિ !
હું રિસાયલને તું મનવે વિધવિધ રીતે મથી, હરિ !

પવન બની તું મારે દ્વારે મધરાતે ઘુમરાય, હરિ !
મેઘ બનીને મધરો મધરો ગાણાં મારાં ગાય, હરિ !

વૈશાખી બળબળતાં વનમાં દીઠા ડાળેડાળ ભરી,
લાલ હીંગોળી આંગળીઆળા તારા હાથ હજાર, હરિ !

માછલડું બનીને તેં મુજને ખોળ્યો પ્રલયની માંય, હરિ !
હું બન્યો કાદવ, તું બની ડુક્કર રગદોળાયો — શરમ, હરિ !

પથ્થર લક્કડ પશુ પંખી થૈ નજર તમારી ચુકાવી, હરિ !
માનવ થઈ પડું હાથ હવે, તો જગ કહેશે, ગયો ફાવી, હરિ !

લખ ચોરાશીને ચકરાવે ભમી ભમી ઢુંઢણહાર, હરિ !
ડાહ્યો થૈ કાં દાવ પૂરો દે, કાં તો હાર સ્વીકાર, હરિ !

-: ઝવેરચંદ મેઘાણી