કાવ્યતૃષા

હાથ તો હું લંબાવી શકું

પણ

તમે તો મુઠ્ઠી વાળીને બેઠા છો.

તમારી બંધ મુઠ્ઠીમાં શું છે

એ હું નથી જાણતી

પણ

મારી ખુલ્લી હથેળીમાં

હજીયે પંખીઓના

તાજા ટહુકાઓ છે

ખીલેલાં ગુલાબ જેવા.

તમે ઝીણવટથી જોશો તો

મારી હથેળીમાં

તમારે માટે

જતનપૂર્વક સાચવી રાખેલી

ચંદ્રલેખાય

એવી ને એવી મોજુદ છે.

તમારી મુઠ્ઠીમાં

જે હોય તે

મને એની કોઈ તમા નથી.

હું તો હાથ લંબાવી શકું

પણ શું કરું?

તમે જ મુઠ્ઠી વાળીને બેઠા છો.

તમે જ..

તમે જ..

– પન્ના નાયક