યાદ છે એ વગડા વનમાળી તને?
વાંસળીની જેમ ફૂંકી’તી મને…
ક્યાં રહ્યા’તા રાવ કરવા હોશ પણ !
મોરપીંછું મારી વશ કીધી મને.
સોંપ્યું તેં સર્વસ્વ મારા હાથમાં,
પણ પ્રભુતાથી પછી લૂંટી મને.
વાંસળી ફૂંકી કે ફૂંક્યો શંખ તેં,
આખરે તો બેયથી વીંધી મને.
એક તો- તારું મને ઝુરાવવું…
ને આ તારી યાદે પણ પીંખી મને.
‘ઊર્મિ’ની ભરતી સતત દીધા પછી,
એકધારી ઓટ દઈ દીધી મને.
-‘ઊર્મિ’
No comments:
Post a Comment