કાવ્યતૃષા

શાંત ચિત્તે વાટ લગાડતી રૂપની રાણી જોઈ હતી,
મે એક બરબાદી જોઈ હતી.
એના હાથની ઝાપટ ખાધી’તી,
એના મુખથી કાજળ ઉજળું હતુ,
એક નાનુ સરખુ ડાઈનોસોર જાણે,
ઘાસ જોઈ હરખાતું’તુ.

એના દાંતોના પણ દાવ હતા,
એના હોઠ પર દાંતના ઘાવ હતા,
એને ભાજી ઘણી વહાલી હતી,
એના ફ્રીજમાં ખાલી પાવ હતા.

એની આખોમાં આંસુની મંદી,
એને ડાકુઓ સાથે ભાઈબંધી,
એને સંભાળી ના શકો તમે,
જો તમ પર કોઈ દી એ વંઠી.

એ મેકપ કરવું વારતી’તી,
એ સિંહોને પણ ચારતી’તી;
કોઈ હસીને સામે આવે તો,
દારાસિંગ જેવું મારતી’તી.
- સાક્ષર